Anneke is een mooie, modieuze en stijlvolle gepensioneerd sociaal-verpleegkundige. Haar hele leven zorgt ze al voor mensen, beroepsmatig en privé. Anneke is een van de drie oudste van een groot gezin, dat binnen drie jaar al uit vijf kinderen bestond. Anneke was nog maar een tiener, toen ze haar beide ouders verloor in een tijdsbestek van 2 jaar. Vanaf jongs af aan voelde Anneke zich al verantwoordelijk voor het welzijn van anderen. Het is dan ook geen wonder dat Anneke het beroep van hulpverlener koos. Toen Anneke haar pensioengerechtigde leeftijd had bereikte, wilde ze eigenlijk niet stoppen.
Het ‘leegte-gevoel’ na het werkzame leven, heeft Anneke niet ervaren. Algauw wordt duidelijk dat haar man aan het dementeren is. Anneke is nu mantelzorger. Ze is 24 uur, 7 dagen in de week bezig om van alles te regelen en de sfeer goed te houden. Het is een onmogelijke opgave en Anneke is moe. Moe door de dagelijkse zorg van haar dementerende man met ernstige gedragsveranderingen. Moe door de strijd die ze voert om de juiste zorg te organiseren. Moe van het invullen van zorgaanvragen. Moe van de gesprekken met de huisarts, specialisten, casemanagers, mediators en ga zo maar door.
Om toch voor zichzelf te zorgen heeft Anneke afgedwongen dat ze op de vrijdag alleen een wandeling maakt. Haar tijd wordt scherp in de gaten gehouden door haar man, want die heeft liever niet dat ze weggaat. Dit is het moment dat Anneke ruimte zag, om de 5-weekse cursus van Mindful Walk te volgen. Gezien de bovenstaande omstandigheden, heb ik mijn agenda aangepast.
Het eerste kwartier van de wandeling heeft Anneke tijd nodig om zich los te maken van de thuissituatie, ze moet haar belevenissen van de week kwijt. De situaties die ze beschrijft zijn af en toe tenen krommend. Toch onderbreek ik haar verhaal en doen we de Mindful Walk oefeningen, zoals yoga en meditatie. De oefeningen geven Anneke afleiding, door te focussen op iets anders, zoals het bewust bewegen van je eigen lichaam en in stilte luisteren naar jezelf.
Ik zie en hoor Anneke rustig worden. Er is weer ruimte om te genieten van de zon op haar gezicht. Ze heeft de pauze-knop ingedrukt; even alleen maar: HIER en NU. Bij de uitleg over de ademhalingstechniek, herinnert Anneke zich een mooi verhaal. Anneke vertelt over de stage tijdens haar verpleegkundige opleiding. Samen met een KNO-arts heeft ze onderzoek gedaan op de lagere school. Het viel hun op dat de kinderen bij inspanning en bij een spannend verhaal met open mond zaten te luisteren. Hun advies, om probleem te voorkomen, was dat de leerlingen tijdens het voorlezen iets tegen hun mond moesten houden zoals een kettinkje of pen. Het resultaat was dat de klachten opvallend verminderden (wederom een bevestiging dat 100% neusademhaling werkt).
Met elke wandeling die we maken, hoor ik Anneke sterker worden. Ze groeit in haar eigenwaarde. Ze weet wat ze wil en hoe ze het wil. In plaats van iedereen te ‘pleasen’ en telkens maar haar goede bedoelingen uitleggen, gaat ze over naar: ‘en zo gaan we het doen’. Anneke voelt en weet dat het goed is! Ze kan vertrouwen op zichzelf en heeft vertrouwen in het proces: ‘Het komt goed, ‘no matter what’.
