Internationale Vrouwendag 8 maart 2021
Het thema van dit jaar, gekozen door UN Women, viert de inspanningen van vrouwen en meisjes over de hele wereld om een meer gelijkwaardige toekomst te creëren. Want nog steeds worden over de hele wereld en dus ook in Nederland, vrouwen geconfronteerd met belemmeringen om gelijkwaardig mee te doen in de maatschappij. En dan hebben we het niet over het huislijkgeweld, onbetaalde zorgtaken, werkloosheid en het stelselmatig lagere beloning van (vrouwen-)werk.
In deze tijd van COVID, is er een grote vertegenwoordiging van mannen in het overleg waarin het beleid en de maatregelen worden vastgesteld. Terwijl het vooral vrouwen zijn die werken in de zorg.
Dat ergert mij. Het frustreert mij. Ik weet: de maatschappij is zoals het is. Verandering gaat langzaam en wat kan ik daaraan doen? Het voelt alsof ik als hardwerkende vrouw buitenshuis en druk met onbetaalde zorgtaken binnenshuis, geen tijd en invloed heb om mee te helpen de verandering. Maar op een dag zoals vandaag VOEL ik het onrecht wel. Ik VIND echt dat het niet klopt. Ik laat me belemmeren door het leven, zoals het is. Ik ben dankbaar voor de vrouwen die zich wel actief inzetten.
Ik heb respect voor mijn overleden schoonmoeder Barbara Kowalski, zij stond wel op de barricades, als CUPE vakbondsvrouw in Canada. Zij was een van de oprichters van het Cape Breton Transition House. Door haar kon ik in het blijf-van-mijn-lijf in Cape Breton een jaar stage lopen. Een stage waar ik veel indrukken heb opgedaan en sindsdien voel ik het onrecht tegenover vrouwen des te meer. Wat doe ik dan? Vandaag draag ik mijn steentje bij met dit verhaal.
Mijn eigenlijke inspiratie om hierover te schrijven kreeg ik vrijdagochtend in de auto. Ik was onderweg naar Maarn, voor mijn achtste studiedag voor coach met hond bij Pets4Care. Het is een rit van anderhalf uur, dus dan sowieso wordt het luisteren van muziek via de radio onderbroken door een reclameblok en de nieuwslezer.
In het reclameblok werd ook aandacht gegeven aan de Internationale Vrouwen door een fabrikant van cosmetische industrie. “Wat goed” kan je nu denken. Ik vond van niet. De fabrikant vertelde mij dat zij de perfecte producten hadden om mij elke dag te laten stralen. Als ik een kat was, hadden mijn haren rechtovereind gestaan: “Hoezo moet ik elke dag stralen?!” Wie bepaald dat? Ben ik alleen maar een gelijkwaardige gesprekspartner in de directiekamer als ik stralend kom binnen stappen? Arghh, juist dat is wat mij zo tegen de borst stuit. Wat werd er ook alweer gezegd tijdens de nieuwsreportage over de vrouwenmars; nog steeds worden vrouwen geseksualiseerd. De suggestie alleen al dat ik elke dag moet stralen om, in deze nog steeds oververtegenwoordigde mannenwereld een kans gegund te krijgen. Moet ik dan elke dag stralen om de concurrentie aan te gaan met mijn vrouwelijke collega’s voor die beter betaald baan.
Ook ik ben ooit tiener geweest en heb geëxperimenteerd met make-up in de hoop op te vallen bij die ene leuke jongen. Wat een gedoe, lippenstift die ieder uur bijgewerkt moet worden, mascara die lelijk wordt als je ook maar een beetje zweette op een warme lentedag en dan moet je de hete zomer nog door zien te komen.
Er schiet mij een artikel te binnen die ik ooit eens heb gelezen, waarin de functie van lippenstift (en rouge) werd uitgelegd: tijdens de seksuele daad en daarna is je bloed goed en snel rondgepompt door je lichaam , daardoor zijn je wangen en lippen vol en rood. Dus dat is het signaal dat je afgeeft met rouge en rode lippenstift. Ik ben gestopt met de dagelijkse marteling, ik kan mijn tijd wel beter gebruiken. En toch, toch, zo heel af en toe, als ik wordt uitgenodigd voor een of een ander feestelijk gebeuren, pak ik mijn make-up tas en verf mijn gezicht in oorlogskleuren.
Natuurlijk mag iedere man of vrouw hun eigen mening vormen over iets wat sommige mensen dagelijks nodig hebben, maar ik doe liever niet mee. Als vrouw wil ik aandacht voor wie ik ben, met al mijn kennis en levenservaring en niet omdat ik elke dag straal, geholpen door hulpmiddelen. Gewoon stralend jezelf zijn en vol zelfvertrouwen tolerant en respectvol zijn voor andere mensen met andere meningen en met ander uiterlijk. Bottom line is: we zijn allemaal mens.
